[Sinopsis reproducida de BILEGA]

Recolle narracións sobre personaxes de Goián (Tomiño, PO), redactadas cos trazos característicos da fala dialectal desta zona, onde se desenvolven todas as historias. Contén, ademais, pertinentes notas etnográficas que salfiren o texto coa intención de caracterizar un personaxe ou contextualizalo. A lingua empregada logra un equilibrio entre a lingua oral goianesa e o galego estándar, empregando léxico propio da zona (serán, cereixeira, meixón), morfoloxía (faer, truxará, vinda, niñún, tudo) e a ditongación característica (inviarno, piadra, aquiala, quiente, iou).