[Sinopsis reproducida de BILEGA]

En primeiro lugar, contextualízanse xeograficamente as falas levadas no séc. XIII polos colonos do rei Afonso VIII de Galicia e León a Valverde do Fresno (o valverdeiro), As Ellas (o lagarteiro) e San Martiño de Trebello (o mañego), entidades de poboación situadas no val do río Ellas (noroeste de Cáceres). A continuación, despois de repasar brevemente os estudos realizados sobre as mesmas, particularmente con referencia á cuestión da súa clasificación, estáblecense uns posibles criterios tipolóxicos -baseados en trazos fonético-fonolóxicos, morfolóxicos e sintácticos- para poder situalas en relación coas demais variedades lingüísticas iberorromances (portugués, galego, asturiano, castelán, aragonés e catalán). Para o autor, "[e]stas falas, sen dúbida pertencentes ao tronco común galego-portugués, presentan hoxe unha serie de evolucións de seu, xunto con leonesismos e castelanismos varios, que fan delas un exemplo paradigmático de clasificación tipolóxica controvertida e complexa" (p. 23); por iso, a súa pretensión é "medir dialectalmente a semellanza ou desemellanza estrutural entre as falas do Val do Ellas, as falas galegas e as falas portuguesas (independentemente dos estándares oficiais)" (p. 29). A aplicación do sistema de dialectrometría iberorrománica deseñado no traballo permítelle concluír que "as falas do Val do Río Ellas concordan nun 81% co galego, nun 63% co astur-leonés e nun 60% co portugués" (p. 32), de tal xeito que tipoloxicamente son "un bacelo do antigo galego que prendeu en terras de repoboación e perviviu ata os nosos días, interferido en época antiga por leonesismos varios e na actualidade por castelanismos léxicos" (p. 32).