[Resumo extraído da fonte] 

Passa yá dun anho que nun publico eiqui qualquiera testo. Dei çcanso a mi mesmo, que outras outras cousas tubírun que passar alantre, i dei çcanso als leitores, que yá eirien algo cansados de ber la mie cara porqui. La berdade ye que yá tenie algues suidades de tornar a este jornal, que fui l purmeiro a abrir las puortas al mirandés i esso nunca me há-de squecer. Por isso, deiqui bai un abraço pa l sou respunsable, deseando-le un feliç Natal i un Anho Nuobo cun salude i buona cuncretizaçon pa ls sous porjetos. Estes botos quédan tamien eiqui para todos ls leitores. L títalo desta crónica ye “Reitólicas outra beç”, pus ye esso mesmo que se bai a passar, bou a botar reitólicas outra beç. Quier dezir que bou a falar, a screbir, a dezir algue cousa. Eirei a cuntinar cun crónicas subre las palabras, traiendo parqui algues de las cuontas que eilhas mos cúntan. Son cuontas que a mi m’ancántan. Por esso, spero que, al menos, nun zancánten ls leitores que tubíren la pacéncia de me ler. Quando calha tamien botarei reitólicas subre outros assuntos, cunsante cuide que tengo algo para dezir ou sou capaç de dezir algo.