Pasar al contenido principal

A respecto del hidrónimo ourensano Arnoia

Autores

Tipología
Actas de congreso
Título del volumen

Actas do XX Congreso Internacional de Ciencias Onomásticas (Santiago de Compostela, 20-25 de setembro de 1999)

Editores del volumen

Boullón Agrelo, Ana Isabel

Localidad
[A Coruña]
Editorial
Fundación «Pedro Barrié de la Maza»
Año
2000
Páginas
325-328
Publicación

CD-ROM

Sinopsis de contenido

[Sinopsis reproducida de BILEGA]

Retoma un estudo anterior titulado "Estudo onomástico sobre alguns rios a norte e sul de Douro" para observar a presenza da raíz ARN- como constituínte de hidrónimos no Oriente Medio e Europa. Neste sentido, é destacable a documentación das diferentes formas galegas nas que se rexistra o río Arnoia: Arnogie (a. 986) e Arnoiam (a. 1223). Salienta a do portugués Arnoia e a do francés Arnoye, que recorda, segundo o autor, "por su raro sufijo, el orónimo Aloia cerca de la ciudad de Tui" (p. 325), escrito Alogia en 1116 e Aloye en 1228. A raíz está presente nos hidrónimos de ámbito hispánico Arnos, Arnela, Arnego (documentado como Arnegum flumen na Idade Media), Arnal, Arneiro, Arnea e Arnauri. Plinio fala de Arnus, que segundo algúns autores é identificable co río Tordera en Cataluña.

Lengua
Área geográfica
Palabras clave
Última modificación
02/08/2019 - 14:22