Pasar al contenido principal

medas

Lema
Definición
  1. *Mies o paja amontonada.

Categoría gramatical normalizada
  • s. f.
Página
94
Localización
  • Municipios
    ESPAÑA
    ZAMORA
Obra de contraste

FIGUEIREDO: mêda f. Montão de feixes de trigo, palha, etc, sobrepostos de maneira que constituam proximamente um cone.

DLE: meda 1. f. Ast., Gal., León y Zam. Conjunto de haces de mies o paja, o de hierba, dispuestos en forma de cono.

DALLA: meda, la: sust. Montón [de centén, de trigu que se fai na era]. 

DGLA: meda 1. Hacina [Bab. Dg. Busm. As. Berd (Oc).]. Hacina grande en que se amontonan los haces de trigo o centeno en la era [Parlleiru (Cv).]. Montones de haces de centeno, trigo u hoja [As.]. Especie de varal de trigo, de forma como la del varal, cónica [Tox.]. Montón de manojos de trigo que se hace para dejarlo provisionalmente en la tierra [PSil.Cn (F).]: Pon-y outros dos o tres manoyos a esa meda que si chueve muéyase [Cn (F).]. Montón de centeno sin majar (si es de trigo se llama morena) [Bard.]. Conjunto de mies amontonada en las eras, en forma cónica, a la espera de ser trillada [Arm.]. Conjunto o pila de haces de mies en la era, de forma cilíndrica y acabada en techo cónico [Mar. /Eo/.]. Montón muy alto de colmos de trigo [/Mánt/.]. Montón de paja o hierba [Tor.].

DRAG: meda (substantivo feminino) 1. Morea grande de monllos de cereal colocados ordenadamente ao redor dun pau, que se fai no lugar onde despois se van mallar, polo xeral na eira. Poñer o trigo e o centeo en medas. 2. Morea de herba seca ou de palla, das mesmas características ca a anterior, que se fai na eira para ter alimento para o gando no inverno. Botouse da meda embaixo. 3. Grupo de monllos de centeo, trigo etc., colocados de pé uns contra os outros, que se fai na leira despois de segar. En cada leira que segabamos faciamos unha meda. 4. Morea de palla, herba seca etc., que se fai nas leiras despois de segar. Ao redor de dous ou tres pés de millo en pé, vanse arrimando os demais, e así fórmase a meda. 

Localización