[Sinopsis reproducida de BILEGA]

Intenta trazar a fronteira oriental do galego moderno nas provincias de León e Zamora, considerando conxuntamente as zonas en que a liña divisoria é clara e aquelas en que é aproximativa e tendo en conta a dificultade que supón establecer límites ríxidos entre falas que presentan fenómenos comúns, por teren a mesma orixe (o latín da Gallaecia romana). Para o trazado desa fronteira a autora ten en conta os seguintes aspectos: 1) Partindo dunha perspectiva estritamente lingüística, identifica os trazos pertinentes para delimitar a fronteira, prescindindo dos comúns a galego e leonés occidental, así como de solucións diverxentes debidas a diferentes estadios evolutivos; 2) Unha vez identificados eses trazos, determínanse as isoglosas correspondentes na rede de puntos estudados a través de inquéritos (34 localidades de León e 15 de Zamora) e contrástanse estes datos con outros tirados de fontes bibliográficas; 3) A partir das isoglosas e tendo en conta a súa combinación, procédese ao trazado da fronteira lingüística entre galego e leonés occidental, diferenciando unha divisoria clara (galego / leonés), determinada por feixes de isoglosas, e unha outra aproximativa, obtida tras a análise da franxa de transición determinada por isoglosas soltas. Nesta última diferéncianse cinco variantes (galego de transición, transición, leonés de transición I, leonés de transición II e a variante de Pombriego), cuxa divisoria se trazou seguindo o criterio de cruzar os puntos considerados de transición, deixando á esquerda os de galego de transición e á dereita os de leonés de transición I e II [Adaptación do libro de resumos do congreso]. | Índice: A problemática no trazado d fronteira lingüística | Trazos pertinentes para a delimitación da fronteira. As isoglosas | Trazado da fronteira tendo en conta a distribución das isoglosas | A situación lingüística nos concellos por onde pasa a fronteira | Conclusión